Normal
0
false
false
false
EN-US
X-NONE
FA
الزامات اجرائی تولید اشتغالزا
شرحی بر حدیث ولایت حمیدرضا ترقی
رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخنان ابتدای سال 96دو اولویت در تحقق اقتصاد مقاومتی را اشتغال و تولید اعلام کردند تا دولت و مسئولان و مردم برای تحقق اقتصاد مقاومتی بعنوان تنها راهکار مقابله با تحریمهای ظالمانه دشمن بدانند که چکار کنند .
فواید راه افتادن ورونق تولید
رهبر معظم انقلاب فواید راه اندازی تولید در کشور را :
1- ایجاد اشتغال مورد نیاز کشور
2- شکوفائی استعدادها و ابتکار جوانان کشور
3- مصرف نشدن ارز بااهمیت کشور برای خرید کالاهای مصرفی
4- بکار افتادن پس اندازهای راکد مردم برای تولید ثروت
5- ایجاد جهش در صادرات غیر نفتی وتولید ثروت
6- کم رنگ شدن مسابقه برخ کشیدن برند های خارجی دربین مردم
7- ازبین رفتن یا کاهش مشکلات و ناهنجاریهای اجتماعی (بیکاری-فساد –تاخیر ازدواج-اعتیاد)
8- ایجاد نشاط عمومی و ملی در مردم
9- بکار افتادن ظرفیتهای معد نی کشور
10- فقط راه اندازی تولید مسکن بیش از 300 شغل وابسطه به آنرا احیا میکند
امکانات موردنیاز برای رونق تولید
طبق نظر رهبر معظم انقلاب اسلامی برای رونق تولید به حد اقل سه ابزار نیاز است :
الف)-نیروی انسانی دارای مهارت
ب)- سرمایه
ج)- ابزار کار لازم و پیشرفته
با وجود 33 میلیون نفر جوان آماده کار در کشورو 10 میلیون تحصیلکرده دانشگاهی و پنج میلیون دانشجوکه خود یک ثروت عظیم برای کشور است .
صندوق توسعه ملی ایجاد شده تا بخشی از درآمد نفت که الان 20 درصد است و باید یه 36 درصدر میرسید دراین صندوق ذخیره شود تا صرف حمایت از تولید شود.
وقتی جوان ایرانی میتواند اورانیوم را تا 20 درصد و 99 درصد غنی سازی کند چطور نمی تواند ابزرار کار مدرن را بسازد ؟ما که در شرایط سخت تحریم موشک و هواپیما و ..را ساخته ایم اینقدر درعلو و تکنولوژی پیشرفته ایم چرا نتوانیم ابزار کا را برای تولید فراهخم کنیم . با یک نگاه به نمایشگا ههای موجود در کشور می توان به این حقیقت دست یافت که تولید کنندگان ایرانی اگر مورد حمایت قرار گیرند براحتی میتوانند با ابزارهای وارداتی رقابت کنند .
الزامات رونق تولید
1- مدیریت کارآمد و متعهد و متدین ,بانشاطوباحال, علاقمند, پرانگیزه وقوی
2- دخالت دادن مردم در کار تولید
3- گسترش صادرات به کشورهای متعددو عدم انحصار به چند کشور
4- حفظ امنیت سرمایه گذاری از طریق ؛ ثبات سیااستها و قوانین اقتصادی ؛ برداشتن زوائد دست و پاگیروپیشگیری از تقلب در سرمایه گذاری .
5- احساس مسئولیت آحاد مردم در مصرف تولید داخل و نرفتن دنبال جنس و برند خارجی
6- پرهیز جوانان از بی کاری و بی حالی و بی مسئولیتی
7- اتقان در تولید ات صادراتی وپرهیز از صدرات اجناس نامرغوب و معیوب و بی کیفیت
8- حرام شرعی و قانونی شناخته شدن واردات کالاهائی که در داخل تولید میشود
9- جلو گیری جدی از قاچاق کالا به داخل کشور از مبادی رسمی و غیر رسمی
بنابر این واردات کالاهایی که در داخل تولید میشوند و نیازی به واردات آن نیست از سویی موجب ورشکستگی کارخانجات داخلی و در نتیجه بیکاری بخشی از جامعه مسلمین میشود، و از سویی دیگر، موجب وابستگی بیشتر کشور به بیگانگان خواهد شد که همین امر، ممکن است زمینهساز ضربهزدن، نفوذ و تسلط بر کشور را فراهم کند.
و حال آنکه در شرایط فعلی، کشور به هفدهمین اقتصاد بزرگ دنیا مبدل شدهاست و در بسیاری از محصولات تولیدی توان رقابت با کشورهای خارجی را داشته و دارای مزیت رقابتی و نسبی هست و نیز صادرات قابل توجهی به بیرون از مرزهای خود دارد. در واقع در چنین شرایطی سخن از محدودکردن واردات نمیتواند آنچنان مشکل خاصی حتی برای مصرفکنندگان بهوجود آورد.
بنابراین مسئولان و در رأس آنان دولتمردان و نمایندگان مردم در مجلس میبایست تمامی مقدمات لازم برای اجرای قاطعانه و سریع و دقیق حکم ممنوعیت واردات را فراهم سازند تا دیگر شاهد واردات کالاهای مصرفی غیرضرور، کالاهای دارای مشابه داخلی و دارای توان تولید داخل و نیز کالاهای ضروری و استراتژیک مورد نیاز که میبایست در داخل تولید شوند نباشیم.
اگر به راهبردهای این الزامات بنگرید، آنچه بیش از همه خودنمایی میکند همآهنگی اذهان با راهبردهایی است که وضع میشود و نه خود امکانات و مصالح تغییر. تا معضلهای مدیریتی ریز و درشت کشور به مدد «مدیریت متدین و انقلابی» کاهش نیابد، ساختار مدیریتی کلان نپذیرد که باید رویکردهای عمودی (از بالا به پایین) خود را به رویکردی مشارکتی و مردمی مبدل سازد، نظامات حاکمیتی از چنبره نام چند کشور محدود برای گسترش دامنه صادرات خارج نشوند (یا علایق جهتیافته آنها که ماحصل سفرها، دیدارها، هدیهها و... شکل گرفته، دگرگون نشود)، تأمین امنیت از لایههای سخت و میدانی به عرصههای دیگر نیز سرایت داده نشود و نهایتا تصمیمسازان به این باور نرسند که ثبات سیاستی، رمز مهم پیشرفت است و «هر که آمد، عمارتی نو» نسازد، نمیتوان امید چندانی به تحقق راهحلهای رفع مشکلات اقتصادی داشت.